Συχνές ερωτήσεις

Ναι! To Vision Therapy μπορεί να είναι ένα σημαντικό μέρος της συνολικής θεραπείας ενός μαθησιακού προβλήματος του παιδιού. Για το λόγο αυτό δεχόμαστε συχνά παραπομπές από εργοθεραπευτές και λογοθεραπευτές. Αν θέλουμε να μάθουμε σε ένα παιδί να διαβάζει και να γράφει πρέπει πρώτα να διασφαλίσουμε ότι μπορεί και βλέπει με σαφήνεια και άνεση.

Οι συνεδρίες του Vision Therapy περιλαμβάνουν διαδικασίες σχεδιασμένες για να ενισχύσουν την ικανότητα του εγκεφάλου να ελέγχει την ευθυγράμμιση των ματιών, τις κινήσεις των ματιών, τις ικανότητες εστίασης και την ομαδική συνεργασία των ματιών (διόφθαλμη όραση).Επίσης το συντονισμό της όρασης και της κίνησης όπως επίσης και την αναβάθμιση της σχέσης μεταξύ όρασης και συστημάτων ισορροπίας.

Ο χρόνος της εκπαίδευσης καθορίζεται από το είδος της δυσλειτουργίας, απο την ηλικία του ατόμου, από τον χρόνο εμφάνισής του κ.α. Η μέθοδος που ακολουθούμε καλύπτει συνήθως μία συνεδρία την εβδομάδα διάρκειας 1 ώρας και ασκήσεις που καλείται να εκτελέσει ο εκπαιδευόμενος στο σπίτι μόνος ή υπό την επίβλεψη κάποιου ενήλικα αν μιλάμε για μικρό παιδί.

Σαφώς και μπορεί να βοηθηθεί από ένα πρόγραμμα vision therapy δεδομένου ότι τα προβλήματα στραβισμού στην πλειοψηφία τους είναι λειτουργικής φύσεως. Ιδανική περίπτωση είναι να έχει προηγηθεί εκπαίδευση πριν το χειρουργείο ωστε η προσαρμογή στα νέα δεδομένα να γίνει γρήγορα και αποδοτικά.

Για να γίνει μία ενδελεχής Οπτομετρική εξέταση πρέπει να απευθυνθείτε σε ειδικό Συμπεριφορικό ή Νευρο-αναπτυξιακό Οπτομέτρη που θα έχει την επιστημονική γνώση και εμπειρία ώστε να διαγνώσει τα τυχόν προβλήματα που έχουν εμφανισθεί ή θα εμφανισθούν στην οπτική λειτουργία.

Συνήθως αυτό που σε οδηγεί στο γραφείο ενός Συμπεριφορικού Οπτομέτρη είναι το σύμπτωμα. Δηλαδή όταν υπάρχει ένας εμφανής στραβισμός ή αμβλυωπία ή δυσκολία στην κοντινή εργασία , με πονοκέφαλους και ημικρανίες. Εντούτοις ειδικά για παιδιά της προσχολικής και σχολικής ηλικίας θα ήταν πολύ χρήσιμη μία αξιολόγηση της οπτικής απόδοσης πριν αυξηθούν οι απαιτήσεις λόγω μαθημάτων. Επίσης σε ανθρώπους που έχουν υποστεί κάποιου είδους τραυματισμό στο κεφάλι (χτύπημα, διάσειση,εγκεφαλικό,κλπ) αλλά και σε αθλητές που επιθυμούν να εντοπίσουν τυχόν δυσλειτουργίες στην οπτική τους συμπεριφορά ώστε να βελτιστοποιήσουν την αθλητική τους απόδοση.

Μια οφθαλμιατρική εξέταση έχει σαν στόχο να εντοπίσει παθολογικά αίτια που μπορεί να επιδρούν στην άρτια λειτουργία του οφθαλμού.

Μια Οπτομετρική εξέταση ασχολείται με την λειτουργική πλευρά της όρασης. Δηλαδή πώς ο εγκέφαλος οδηγεί τα μάτια να συγκλίνουν, να αποκλίνουν , να εστιάζουν, να συνεργάζονται και να αποδίδουν στο μέγιστο βαθμό. Σκεφτείτε τα μάτια μας και γενικότερα τα όργανά μας σαν μία ορχήστρα που όταν όλα τα μέρη που την αποτελούν λειτουργούν αρμονικά, τότε παράγεται όμορφη μουσική. Όταν δεν υπάρχει αρμονία, τότε το μόνο που παράγεται είναι θόρυβος.

Ο χρόνος έχει να κάνει με την ηλικία του εξεταζόμενου , με τα συμπτώματα που παρουσιάζει και με τα ευρήματα που θα προκύψουν στη διάρκεια της εξέτασης. Σαφώς στα παιδιά δίνεται ιδιαίτερο βάρος γιατί πρέπει να καλυφθούν όλες εκείνες οι παράμετροι που θα δώσουν την ολοκληρωμένη εικόνα της λειτουργίας του οπτικού συστήματος έτσι ώστε να αποφευχθούν προβλήματα βαδίζοντας αναπτυξιακά σε μεγαλύτερες οπτικές προκλήσεις. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι μία αξιολόγηση μπορεί να έχει διάρκεια από 1 έως 3 ώρες.

Γενικά η κληρονομικότητα αφορά την δομή και την λειτουργία του σώματός μας και ως εκ τούτου αδιαμφισβήτητα υπάρχει η προδιάθεση. Αυτό που σίγουρα δεν είναι δεδομένο είναι η εξέλιξής της. Την εξέλιξη την καθορίζει ο τρόπος με τον οποίο χειρίζεται ο κάθε άνθρωπος το οπτικό του σύστημα. Άλλωστε δεν μπορεί σε δύο δεκαετίες να άλλαξε η κληρονομική προδιάθεση του πλανήτη ώστε να δικαιολογηθεί όλη αυτή η αύξηση.

Όταν γίνεται μία επιτυχής διαθλαστική επέμβαση αυτό που αποκαθίστανται είναι η οπτική οξύτητα του οφθαλμού στις μακρινές αποστάσεις. Η αύξηση του αξονικού μήκους παραμένει, και οι κίνδυνοι που προαναφέραμε στο παραπάνω κείμενο εξακολουθούν να είναι υπαρκτοί στο ίδιο ποσοστό που υπήρχαν και πριν την επέμβαση.

Η μυωπία, όσο και αν ακούγεται παράξενο, δεν είναι η αιτία αλλά το σύμπτωμα μιας κακής λειτουργίας του οπτικού συστήματος. Βεβαίως η προδιάθεση μπορεί να υπάρχει αλλά ο τρόπος που χειρίζεται ο εγκέφαλος του κάθε ανθρώπου τα οπτικά δεδομένα είναι διαφορετικός. Έτσι, αν ο τρόπος δεν αλλάξει, τότε και η πορεία της θα είναι ανοδική. Στις περιόδους της ζωής μας όπου υπάρχει ιδιαίτερη φόρτιση του οπτικού συστήματος (π.χ. σχολείο, εξετάσεις, εργασία) παρατηρούνται και οι μεγαλύτερες αλλαγές. Άρα η απάντηση βρίσκεται στην λειτουργία.